အလုပ္က ျပန္လာျပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ည (၁၂း၀၀) နာရီပင္ ထိုးလုျပီ။ ေရမိုးခ်ဳိး ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ျပီးေတာ့ ည (၁း၀၀) နာရီ ေက်ာ္သြားျပီ။ စားေသာက္ျပီးခါစ ဗိုက္တင္းေနေသာေၾကာင့္ ကြန္ျပဴတာေရွ့မထိုင္ ျဖစ္ေသး။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပါးစပ္က ခ်ဥ္လာသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ လာေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ အိမ္ထဲေနရသည္မွာ အိုက္စက္စက္ ျဖစ္လာ ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အိမ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရွိေသာ ကစားကြင္းသို ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ေလညင္းခံရန္ ဆင္းလာခဲ့လုိက္သည္။
ခုတေလာ မိုးမရြာေသာေၾကာင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ထံုးစံအတိုင္း ရာသီဥတုက ပူလာသည္။ ကစားကြင္းဆီ ေရာက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ ့ရ၏။ အရင္ရက္ေတြကဆိုလွ်င္ စကိတ္စီးသူ၊ စက္ဘီးစတန္ ့စီးသူမ်ား ရွိေနတတ္ေသးသည္။ ဒီေန ့ေတာ့ ဘယ္သူမွ ရွိမေနၾကေတာ့၊ ေစာေစာဘဲ ျပန္ကုန္တာလား၊ သူဘဲ ေနာက္က်တာလား မေျပာတတ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရသည္ သူေနာက္က်တာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ သူအျမဲတမ္း အလုပ္က ျပန္လာျပီး ေရမိုးခ်ဳိး စားေသာက္ ျပီးေနာက္ ေအာက္ကို အျမဲ ဆင္းထိုင္တိုင္း ဒီအခ်ိန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ခုလို ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္လုိ ့တမင္ပင္ ေန ့ဆိုင္း ျဖစ္ေသာ ေန ့လည္ (၃း၀၀) နာရီမွ ည(၁၁း၀၀) နာရီ အခ်ိန္ကို ယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ကစားကြင္း တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ရွိ၏။ ဒီေန ့မွ ေလက ျငိမ္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူ ့လို ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္ေသာ သူအတြက္ ခုလုိ တိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းကိုပင္ သေဘာက်ေနမိသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ ေနေသာေၾကာင့္ နဲနဲ ေျခာက္ခ်ားစရာေတာ့ ျဖစ္ေန၏။ ကစားကြင္း ေဘးမွ ထိုင္ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကို မီးညိွ ဖြာရႈိက္လိုက္ျပီး ေဆးလိပ္ဗူးႏွင့္ မီျခစ္ကို ေဘးနားခ် ထားလုိက္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြးရင္း ျပီးခဲ့သည့္ ပိတ္ရက္က စက္ရုံမွ မေလးတရုတ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းကို ေတြးမိသည္။ MRT ခရမ္းေရာင္ လိုင္းကို စီးေတာ့ ဘူတာနံပါတ္ ၁၃ကို ရထား မရပ္ေသာေၾကာင့္ အေဖာ္ ျဖစ္သူကို ေမးၾကည့္မိ၏။ အေဖာ္က သရဲေျခာက္ေသာေၾကာင့္ ထုိမွတ္တိုင္တြင္ မရပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့သည္ကို ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ နဲနဲ ေနာက္ေက်ာ မလံုသလုိ ျဖစ္သြားသည္။
တဆက္တည္း မိမိႏွင့္ အီစီကလီ ျဖစ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကို ႏွစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္လည္ရင္း ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရန္ Tampines safra အနီးရွိ Bedok ဘက္ကို သြားေသာ ဟုိင္းေဝးလမ္းမၾကီး ေဘးက Bedok Reservoir ေရကန္ၾကီးကို သြားရန္ေခၚေတာ့ ေကာင္မေလးက ခါးခါးသီးသီး ျငင္းခဲ့သည္ကိုလဲ ျပန္သတိရမိသည္။ ထုိေရကန္သည္ စင္ကာပူတြင္ သရဲ အေျခာက္ဆံုး ေနရာမို ့မလုိက္ရဲေသာေၾကာင့္ တျခားေနရာသုိ ့သြားခဲ့ရ၏။ စင္ကာပူႏိုင္ငံသည္ ကမာၻေပၚတြင္ ဒုတိယ သရဲ အေျခာက္ဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း Raffles Place MRT ဓာတ္ေလွကား ထဲမွ လူအားလံုး ထြက္သြားျပီးမွ နံရံထဲမွ အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္ကို CCTV မွတ္တမ္းထဲတြင္ ေပၚေနသည္ကို you tube ေပၚတြင္ တင္ထားေၾကာင္း ဗဟုသုတ အေနျဖင့္ပင္ ရွင္းျပခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ျပီး သူမအရင္ ေနခဲ့ေသာအိမ္တြင္ မည္သို ့မည္ပံု သရဲအေျခာက္ခံ ခဲ့ရသည္ကို အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပခဲ့ေသး၏။
သူကေတာ့ ဒါေတြ အယံုအၾကည္မရွိ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္မၾကံဳဘူး ေသးသျဖင့္ မေၾကာက္တတ္ေပ။ ဒါေပမယ့္ ခုလုိ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခ်ိန္တြင္ ဒီအေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားမိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ နဲနဲ ေက်ာခ်မ္းသလုိေတာ့ ျဖစ္မိ၏။ ေၾသာ္... ဒါေတြက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး စိတ္က ျဖစ္ေနတာပါဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေျဖသိမ့္ရင္း ေဆးလိပ္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဖြာရႈိက္လုိက္သည္။
သူေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ေငးေမာေနစဥ္ သူ ့မ်က္စိေရွ့တြင္ ေထာင္လ်က္ ရွိေနေသာ အမႈိက္ပံုး အစိမ္းေရာင္ၾကီး ေလမတိုက္ ဘာမတိုက္ ဝုန္းကနဲ လဲသြားသည္။ သူ ့ရင္ထဲ နဲနဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ လဲရံုဆိုလွ်င္ ဘာမွမျဖစ္ အမႈိက္ပံုးၾကီးက အထဲ လူဝင္လွိမ့္သြားသလို အပတ္ ဆယ့္ငါးပတ္ ႏွစ္ဆယ္ခန္ ့ လိမ့္သြားျပီးေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္သြား၏။ အထဲ ေၾကာင္ေတြ ဘာေတြမ်ား ရွိေနလား ဆုိျပီး သူေျပးၾကည့္လုိက္သည္။ အထဲတြင္ အမႈိက္တခ်ဳိ ့ကလြဲ၍ ဘာေကာင္မွ မရွိ။ သူ ့စိတ္ထဲတြင္လဲ ေၾကာင္မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း တြက္ျပီးသား ျဖစ္သည္။ အလြယ္တကူ မလဲႏိုင္ေအာင္ အမႈိက္ပံုး ေအာက္ေျခကို အေတာ္ေလးေသာ သံျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္ဝင္လိွမ့္ရံုျဖင့္ ဒီေလာက္မလိမ့္ႏုိင္ေၾကာင္း သူသိသည္။ ပိုေသခ်ာေအာင္ ေျပးၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
သူ ့စိတ္ထဲ တခုခုကို သိသလုိ ခံစားလိုက္ရသည္။ ရာသီဥတုက မေအးဘဲ သူ ့တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးမ်ားထလာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ကိုယ့္ဖို ့မာန္ကိုယ့္ဖုိ ့ဆိုသလိုပင္ ဘာမွ မျဖစ္သလို ျပန္ထိုင္ကာ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို မီးညွိ ဖြာရႈိက္ရင္း ခပ္တည္တည္ပင္ ဆက္ထိုင္ေနလိုက္၏။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပင္ သူေစာေစာက မီးညွိျပီး ေဆးလိပ္ဗူးေပၚ တင္လုိက္ေသာ မီးျခစ္က ထေထာင္လာသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ သူ ့ ေခါင္း ႏွစ္စ ၾကီးသြားသလုိ ခံစားလိုက္ရ၏။ အေၾကာက္တရားက ဝုန္းကနဲဆို ေခါင္းကို တက္ေဆာင့္လာသည္။ သူ ့မ်က္လံုးထဲ ဘာမွ မျမင္ေတာ့၊ ေဆးလိပ္ဗူးေသာ မီးျခစ္ေသာ တန္ဖိုးေတြ တြက္ခ်က္မေနေတာ့ အားလံုးကို ထားခဲ့လိုက္သည္။ ထိုေနရာမွ အေဝးဆံုးကို ေရာက္ရန္သာ စိတ္ထဲ ရွိျပီး၊ ဖေႏွာင့္ႏွင့္တင္ပါး တသားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပးေတာ့သည္။
တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ၅လႊာမွ ဆင္းလာေသာ ဓာတ္ေလွကားကိုပင္ ေႏွးေနသလို ထင္မိ၏။ အခန္းကို ျပန္ေရာက္၍ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႏႈိးျပီး သူ ့အျဖစ္အပ်က္ကုိ ေျပာျပမိသည္။ ထိုေန ့မွ စ၍ ကစားကြင္းကေလးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သရဲကြင္းလို ့နာမည္ေပးလုိက္ျပီး ညဘက္ညဘက္လဲ ဆင္းမထုိင္ျဖစ္ေတာ့ေပ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အျပင္တြင္ တကယ္ ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ကေလး ျဖစ္သည္။
သရဲကြင္းအေၾကာင္း အၿပင္မွာေတာ့ သိၿပီးၿပီ။ ကိုဘလက္ေရးထားတာေလးကို ထပ္လာဖတ္သြားတယ္။ အေရးအသားေတြတုိးတက္လာတယ္ ကိုဘလက္ေရ....ၾကိဳးစားထား....။
ReplyDeleteခင္မင္စြာၿဖင့္
အင္ၾကင္း
ညီရဲသစ္ေရ မဂၤလာပါ။ ဘုန္းဘုန္း စကၤာပူမွာရွိတုန္းက Raffles Place MRT ကုိ မႀကာခဏေရာက္ျဖစ္တယ္။ မူစတာဖာနဲ႔နီးတယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္မလား။ ေအာ္ စကၤာပူမွာ ဒုတိယ သူရဲအေျခာက္ဆုံးႏုိင္ငံေပါ့။ မီးေတြ လင္းလင္းထိန္ေနေတာ့ ေႀကာက္ရေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့ဘူးဗ်။ ကစားကြင္းဆုိလုိ႔ ထုိပါးယိုးေက်ာင္းရဲ႕အေရွ႕ဘက္က ကစားကြင္းကို ျမင္ေယာင္ေနမိေသးရဲ႕။ သူရဲမ်ားတယ္ဆုိတာ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်တဲ့လူေတြ မ်ားလုိ႔ ထင္မိတာပဲ။
ReplyDelete(ညီရဲသစ္ေရ တစ္ခုေလာက္ အႀကံေပးခ်င္လုိ႔ အဆင္ေျပမလား မသိဘူး။ စာကိုေလ ေဘးႏွစ္ဘက္ညွိထားရင္ ပိုေကာင္းမလား မသိဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္ တန္းပလိတ္ေပၚလည္း မူတည္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕တန္းပလိတ္ေတာ့ အဆင္ေျပေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕တန္းပလိတ္မွာေတာ့ ညွိယူလုိ႔ မရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ အႀကံေပးႀကည့္တာပါ။ ညီရဲသစ္က အဲဒီတုိင္း အဲဒီပုံစံပဲ သေဘာက်ႏွစ္သက္တယ္ဆုိရင္လည္း အဲဒီတိုင္းပဲ ဆက္လုပ္ေပါ့။ ေနာ္။)
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ညီရဲသစ္ေရ...
ကိုယ္သာဆိုရင္ ေနရာတြင္ အသက္ေပ်ာက္ေလာက္တယ္ အကို။ အဲေလာက္ထိ သတၱိမ်ား ေကာင္းခ်က္ေလ :P
ReplyDeleteက်ဳပ္သာဆို ရူးမွာပဲ...
ReplyDeleteဖတ္ရင္းေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္။ :)
အမေလးေကာင္ရာ...အဲဒီေန႔က မင္းျပေတာ့ငါလည္း အဲဒီကြင္းကို ခပ္ရဲရဲမၾကည့္ခဲ့ဘူး...ေျခာက္တယ္ေျပာလို႔သာ မီးေတြကလည္း လင္းလို႔...ေျပာရင္း တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ :D
ReplyDelete(ဖိုးၾကယ္)
နာဆို သရဲေတြ႕တာနဲ႕..ေျပးျပီသားပဲ...
ReplyDeleteခုထိေတာ့ေတြ႕ေသးဘူး...
ပံု
သရဲေၾကာက္တတ္သူ
သရဲ ကတစ္ကယ္ရွိတာလား
ReplyDeleteတစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးလုိ႔ပါ။
နာနာဘာ၀တုိ႔ သရဲတုိ႔ စာအုပ္ထဲမွာပဲဖတ္ဖူးတာ
ဘုရားစာေလးဘာေလးဆုိလုိက္ေရာေပါ႔ရွင္။
ေမာင္ညီရဲ...
ReplyDeleteအမ လာလည္ စာဖတ္သြားတယ္ေနာ္ :)
ေအာင္မေလးဗ်ာ...ခုပဲေဆးလိပ္ထြက္ဝယ္မလို့ဟာ...သြားရဲေတာ့ဘူး...:)
ReplyDeleteအမေလးေနာ္..ညဘက္ႀကီး..
ReplyDeleteက်မသာဆိုရင္ေတာ့ ေယာင္လို႕ေတာင္မသြားဘူး..
အိမ္ထဲမွာဘဲအြန္လိုင္းတက္ျပီးေနမွာ..
ေအာက္ေတာ့မဆင္းဘူး..
ဟင္ ညသန္းေကာင္ လာဖတ္တာ မွားပါျပီ
ReplyDeleteအေရးထဲ ေလတိုက္ျပီး ခန္းစီးစက တဖ်တ္ဖ်တ္ လႊင္႔ေနလို႔ လန္႔မိေသးတယ္
ကဲ ေျပာရင္းဆိုရင္း စားပြဲေပၚက ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းက ရုတ္တရက္ျပဳတ္က်သြားတယ္
ၾကက္သီးေတြထလာျပီ ေတာ္ျပီ
ျပန္ေတာ႔မယ္
ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳဖူးတယ္ ရွိေအာင္ သြားၾကည့္လိုက္ပါလား။
ReplyDeleteျပီးေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳေလး ျပန္ေျပာျပေလ။
စကၤပူနဲ႕သရဲ ခြဲမရစတမ္းတဲ့ ကိုညီရဲ... :D.. ဒါနဲ႕ စကၤပူထက္ဆိုးျပီး သရဲအေျခာက္ဆံုးႏိုင္ငံက ဘာပါလိမ့္.. သိခ်င္ရဲ႕.... :D
ReplyDeleteခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
သရဲပိုစ္႔ေလးလာဖတ္သြားတယ္ညီ။
ReplyDeleteစိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ခရမ္းေရာင္လိုင္းက ပိတ္ထားတဲ့ ဘူတာျပန္ဖြင့္ၿပီေနာ္.. ေၾကာက္ေအာင္ ေျပာျပတာ.. :P
ReplyDeleteစာေရးအရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္.. အျမဲအားေပးေနမယ္.. :)
ဘူတာေတာ့ ျပန္ဖြင့္ျပီး အဲဒါ သခ်ၤဴိင္း အေဟာင္းေပၚမွာ လုပ္ထားတာဆိုပဲ...
ReplyDeleteအဲ့သည္ဘူတာကို ညနက္မွ သြားၾကည့္ပါလား.... ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ ေလာက္ ထပ္ဖတ္ရေအာင္...... ဟီးဟီး။ သူမ်ား က်ပ္ေနတာ ကိုယ္လည္း ေၾကာက္တတ္ပါ့။
ReplyDeleteမဂၤလာပါ ဆင္တဲသားကိုညီရဲသစ္ေရ...။
ေျခာက္ျခားဖို႔ေကာင္းတယ္။
ReplyDeleteတကယ့္အျဖစ္ဆိုလို႔ ၾကက္သီးေတာင္ ထသြားရတယ္။
ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ .. (ဟန္ကိုယ့္ဖို႕ လုပ္ေျပာသြားသည္ ..) :P
ReplyDeleteတကယ္က မိုးခါး သည္ အလြန္ သရဲေၾကာက္တတ္ေသာ သူတဦးျဖစ္သည္ .. တေယာက္တည္းရွိပါက ေဘးဘီ ဘယ္ကိုမွ မၾကည့္ေပ .. ၾကည့္လိုက္လို႕ ေတြ႕ပီး လွ်ာၾကီးလာထုတ္ျပမွာကို အလြန္ ေၾကာက္ရြ႕ံေလသည္ :P